In België werden er vanaf 1885 op diverse plaatsen tramlijnen aangelegd. Anders dan in Nederland, waar de aanleg vrijwel overal plaatsvond op particulier initiatief, werd dit in België gecoördineerd door de NMVB, de Nationale Maatschappij van Buurtspoorwegen. De overheid (vaak rijk, provincie en gemeenten samen droegen zorg voor de aanleg, de exploitatie werd vervolgens in handen gegeven aan een pachter.

Voor het onderhoud van het materieel werden werkplaatsen ingericht. Deze werkplaatsen zorgden uiteraard voor het onderhoud van het materieel, maar door enkele werkplaatsen werden ook enkele nieuwe (stoom)locomotieven gebouwd. Twee van deze locomotieven zijn terecht gekomen bij de tramlijn van Vlissingen naar Middelburg, in de nadagen van deze maatschappij; enkele jaren later werd de lijn omgebouwd in een electrische tramlijn.